Wszystko zaczęło się w 1993 roku od ks. Przemysława Kompfa, a raczej od rekolekcji, które organizował w Konarzewie – małej miejscowości pod Poznaniem. Chociaż chyba nie. Zaczęło się jeszcze wcześniej od Ruchu Światło Życie – wspólnoty oazowej dzieci i młodzieży spotykającej się w kościele w Naramowicach. Otóż niektóre z tych dzieci spotkały się z księdzem Przemkiem na rekolekcjach i rozpoczęły swoistą przygodę z Jezusem. Nie wystarczały im już comiesięczne spotkania w Konarzewie, zaczęli się spotykać co tydzień w kościele w Naramowicach. Potem ks. Przemek został wikarym w tutejszej parafii i objął duszpasterstwo młodzieży. I właściwie w naturalny sposób wspólnota oazowa przerodziła się we Wspólnotę Odnowy w Duchu Świętym „Jeshuah” (czyli Bóg zbawia, jest zbawieniem).
Pod przewodnictwem ks. Przemka, zaczęliśmy tworzyć rozmaite dzieła. Mieliśmy wtedy po 15, 16 lat. Bardzo chcieliśmy dzielić się tym, co nam się dobrego przydarzyło, opowiadać o skarbie, który mamy, o Bogu. Wykorzystywaliśmy do tego nasze talenty, które otrzymaliśmy od Boga. Służyliśmy śpiewem na Mszy młodzieżowej. Organizowaliśmy, koncerty ewangelizacyjne, rekolekcje. W różnych miejscach; dla młodzieży w innych parafiach, w zakładzie poprawczym, więzieniu, dla uczniów szkół podczas rekolekcji wielkopostnych. Na spotkania modlitewne przychodziło wiele osób, dziesiątki a może nawet setki. Jeździliśmy w różne miejsca, aby dawać świadectwo. Niektórzy z nas w tym czasie zdobyli zawód, zaczęli pracować. Inni zdali maturę, rozpoczęli studia. Ważna była również formacja, jeździliśmy na rekolekcje, kursy Szkoły Nowej Ewangelizacji (później staliśmy się członkiem Katolickiego Stowarzyszenia w Służbie Nowej Ewangelizacji Wspólnota Św. Barnaby), warsztaty muzyczne, teatralne, tańca. W 2001 roku stworzyliśmy Drogę Krzyżową, w formie przedstawienia, pantomimy, śpiewu, tańca. Graliśmy ją kilka lat, w parafiach w Poznaniu, innych miastach, za granicą. Jechaliśmy wszędzie tam gdzie, gdzie nas zaproszono.
To było dobre dzieło, w którym doświadczaliśmy błogosławieństwa Bożego, w ludziach, którzy nas oglądali, jak też i w nas samych. Dorastaliśmy. Większość z nas założyła rodzin, przyszły na świat nasze dzieci. Niektórzy wyjechali, niektórzy zostali. Wraz ze zmieniającą się naszą sytuacją życiowa, rozeznaliśmy, że chcemy współtworzyć Msze Świętą dla dzieci i rodzin, stworzyliśmy Formacje Rodzin – spotkania, podczas których zaproszeni goście poruszali tematy ważne i istotne, dla rodziny, małżeństwa. Gościliśmy różne osoby, również znane w szerszym gronie, między innymi Jacka Pulikowskiego, Marcina Gajdę, czy Mariolę i Piotra Wołochowiczów. Organizowaliśmy również różne akcje ewangelizacyjne, koncerty i warsztaty dla rodzin i dzieci, podczas których gościliśmy np. Armię Dzieci z Lublina, czy Violę Brzezińską.
Teraz, chcemy również bardziej zaangażować nasze dzieci w życie wspólnotowe. Wierzymy, że we wszystkich tych działaniach, mimo różnych naszych słabości, popełnianych błędów, towarzyszy nam Bóg. To właśnie ze względu na Niego jesteśmy tam gdzie jesteśmy. Wspólnota to miejsce święte, chociaż tworzone przez zwykłych ludzi, jest niezwykła ze względu na Chrystusa, który z nami jest błogosławi i opiekuje się.
